21 Ù haapeipei ïa me te ona atu i uta o Ùa Ùka. Enä te nohoìa o te manu täuà nui, pii o te topaìa vai o Vaimei. Enä to ïa haè i ùka aè o te tumu pua ènana. Ua ìte hoì ïa i tënei manu täuà nui i òto o to ïa hiamoe, o Manupeke te ikoa. Ua tau ïa io he maka pua ènana, pii io te haè o Manupeke. Ù tiaki i èià. Ua ìte Manupeke i te tiheìa mai o Kemanuokehini. Koè nui ïa i uu mai i vaho ! Ù tiaki Kemanuokehini i èià tihe i te ahiahi, tihe i te pö, tihe i te oatea. Koè nui ïa i keue ! Koè nui ïa i hiamoe ! Mea oko nui to ïa maakau ia Meheani. Te ahiahi makehukehu, ua uu mai o Manupeke i vaho o to ïa haè me te peàu : «E Kemanuokehini e, a tomo mai !» ’Ua fa’aineine ’oia iäna, e rere atu ra i uta i Ua Uka. Tei mua ’oia i te nohora’a o te manu tahu’a nui, piri noa a’e i te topara’a pape i Vaimei, i ni’a noa a’e i te tahi tumu pua. ’Ua ’ite ho’i ’oia i teie manu tahu’a nui i roto i töna moe, ’o Manupeke töna i’oa. ’Ua tau ’oia i ni’a i te hö’ë ’äma’a o teie tumu pua i pïha’i iho i te fare ’o Manupeke, e tïa’i noa ai. ’Ua ’ite ’o Manupeke ia Kemanuokehini i te taera’a mai. ’Ore roa ’oia i haere i rapae i te fare. ’Ua tïa’i noa ’o Kemanuokehini, i te ahiahi, i te pö ’e i te po’ipo’i noa a’e nei. ’Ore roa ’oia i ’ähëhë noa a’e ! ’Ore roa ’oia i ta’oto noa a’e ! Püai te mihi ia Meheani. I te ahiahi märehurehura’a, haere mai nei ’o Manupeke i räpae i te fare, parau atu ra : “E Kemanuokehini, ’a tomo mai !”
RkJQdWJsaXNoZXIy NzgwOTcw