KEMANUOKEHINI

3 He toa manu, he manu hakäìki he manu moû, moû, moû ! To ïa huu, e huu keekee. He keekee pupuà, he pupuà veàkiki. To ïa hakatu haa manu, he manu heetai, he manu ona. He onaìa kanahau nui, he onaìa tike tike nui io he ata àki. E manu toa, e manu ari’i, e manu marü, marü, marü maita’i. Töna huruhuru, e huruhuru ’ere’ere. ’Ere’ere ’e te ’ana’ana ato’a, ’ana’ana e au i te veo. Töna huru, e manu nö tua ïa, e manu rere. E rerera’a häviti mau töna, rerera’a i te vähi teitei roa i roto i te reva. Kemanuokehini était un oiseau guerrier, malgré son port altier, on devinait la douceur et la gentillesse de son caractère. Ses plumes noires jetaient des reflets dorés. C’était un oiseau des mers qui volait très haut dans le ciel.

RkJQdWJsaXNoZXIy NzgwOTcw